Κριτική
Από
Ιλειάνα Δημάδη
-
27/11/2014
Ένα απαγορευμένο στην Αργεντινή μυθιστόρημα του 1976,
το οποίο θριάμβευσε στην κινηματογραφική του εκδοχή, ανεβαίνει ως έργο δωματίου μεγάλης ισχύος με τους Αποστόλη Τότσικα και Μιλτιάδη Φιορέντζη σε ερμηνείες αξιώσεων.
Θυμάστε τον Γουίλιαμ Χαρτ ως ομοφυλόφιλο Αργεντινό να μοιράζεται το ίδιο κελί με τον μαρξιστή Ραούλ Τζούλια και τελικά να θυσιάζεται για χάρη του στην οσκαρική ταινία «Το φιλί της γυναίκας αράχνης» του 1985; Ωραία. Τώρα ξεχάστε τους. Γιατί οι δύο πρωταγωνιστές της παράστασης του 104 έχουν προσεγγίσει τους –εντελώς σχηματικούς– αυτούς ρόλους μέσα από καθαρά θεατρικές διαδρομές.
Όταν λέω «σχηματικούς», εννοώ πως κανένας δεν μιλάει όπως οι ήρωες του Πουίγκ. Το ίδιο εξάλλου το κείμενο, έργο αφύπνισης και συμφιλίωσης, παρωχημένα αντιδραστικό και διδακτικό, γραμμένο το 1976 σαν μια μορφή άμεση αντίστασης στη χούντα της Αργεντινής και απαγορευμένο μέχρι το 1983, είναι ουσιαστικά μια κατασκευασμένη συνθήκη. Ο Πουίγκ τοποθετεί στο ίδιο κελί δύο κρατούμενους που είναι έγκλειστοι για διαφορετικούς λόγους. Μέσα από τη σχέση τους επικροτεί την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και τη θυσία για χάρη της ελευθερίας. Ο Αλέξης Ρίγλης διασκευάζει και σκηνοθετεί αυτήν την «κατασκευή» με αφοπλιστική σοβαρότητα.
Τίποτα κραυγαλέο, τίποτα περιττό δεν υπάρχει στην παράστασή του. Τηρεί τους όρους του ψυχολογικού δράματος και χειρίζεται τις δράσεις των δύο ηθοποιών λιτά και στατικά, στη γραμμή ενός στιλιζαρισμένου ρεαλισμού που απογειώνει τη θεατρικότητα. Κι ενώ επιμένει σε μια ατμόσφαιρα χαμηλών τόνων, μια υπόκωφη ένταση και μια διαρκώς αυξανόμενη συγκίνηση διατρέχουν την παράστασή του.
Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης, στον αβανταδόρικο ρόλο της τραβεστί που βρίσκεται έγκλειστη και υποχρεωμένη να ρουφιανεύει, πλάθει μια περσόνα πολύ γοητευτική: ευέξαπτη, εύθικτη και αθεράπευτα ρομαντική, συσπάται και ριγεί, αποζητώντας και ταυτόχρονα τρέμοντας το άγγιγμα του συγκρατούμενού της. Ο Αποστόλης Τότσικας, αν και αρχικά ασαφής, σταδιακά αποκαλύπτει πόσο προσεκτικά έχει χτίσει το ρόλο του. ακόμη και όταν αγορεύει, ως άλλος Τσε Γκεβάρα, αποφεύγει τη γραφικότητα. Από κοινού οι δύο πρωταγωνιστές συγκροτούν, σκηνή τη σκηνή, ένα δίπολο μεγάλης ισχύος.
104 Ευμολπιδών 41, Γκάζι, 2103455020. Μέχρι 28/12.