Η διένεξη που φέρνει αντιμέτωπη στις ΗΠΑ την Αργεντινή με τους ιδιώτες πιστωτές της μπορεί να έχει «βαθιές» συνέπειες και να «θέσει σε κίνδυνο» τις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις του χρέους κρατών, εκτιμά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκθεσή του που αναφέρεται και στο «κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας.
Υπενθυμίζεται ότι η Αργεντινή, μετά τη χρεωκοπία του 2001, είχε καταλήξει σε μια συμφωνία με το σύνολο σχεδόν των πιστωτών της για να αναδιαρθρώσει το χρέος της με ένα «κούρεμα» κατά σχεδόν 70%. Ωστόσο, κάποια επιθετικά επενδυτικά ταμεία είχαν αρνηθεί να μπουν στη ρύθμιση και ζητούν δικαστικά από το Μπουένος Άιρες την επιστροφή 1,3 δισ. δολαρίων.
Η αμερικανική Δικαιοσύνη, στην οποία προσέφυγαν τα εν λόγω ταμεία, δεν έχει ακόμη εκδώσει την τελική απόφασή της, αλλά τα έχει δικαιώσει προς το παρόν επιτρέποντάς τους να ανακτήσουν αυτό το ποσό εν ανάγκη μπλοκάροντας την πληρωμή των πιστωτών που έχουν αποδεχθεί την αναδιάρθρωση του χρέους.
«Η τρέχουσα διένεξη με την Αργεντινή μπορεί να έχει βαθιές επιπτώσεις στις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις χρεών δίνοντας περισσότερες εξουσίες στους ανυπάκουους πιστωτές», αναφέρει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην έκθεσή του.
Μέχρι τώρα, ακόμη κι αν δικαιώνονταν από τα δικαστήρια, οι πιστωτές αυτοί είχαν πολύ λίγα μέσα για να επιτύχουν την επιστροφή των χρημάτων τους. Η απόφαση της αμερικανικής δικαιοσύνης μπορεί συνεπώς να σηματοδοτεί ένα προηγούμενο και να «θέσει σε κίνδυνο» τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης των χρεών, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Καθώς διακόπτει την αποπληρωμή των πιστωτών που συμμετέχουν στην αναδιάρθρωση, η απόφαση αυτή «κατά πάσα πιθανότητα θα αποθαρρύνει» τους πιστωτές να συμμετάσχουν σε διαδικασίες σε εθελοντική βάση, εκτιμά το ΔΝΤ.
Θα μπορούσε επίσης «να πολλαπλασιάσει» τον αριθμό των απειθών πιστωτών με κίνδυνο να οδηγηθούν σε αποτυχία μελλοντικές επιχειρήσεις αναδιάρθρωσης, προσθέτει το Ταμείο.
Γενικότερα το ΔΝΤ εκτιμά στην έκθεσή του πως οι πρόσφατες αναδιαρθρώσεις χρέους, ιδιαίτερα της Ελλάδας το 2012, ήταν «υπερβολικά περιορισμένες και υπερβολικά καθυστερημένες».
Το Ταμείο εκτιμά επίσης πως μπορούν να εξεταστούν «νέες οδοί» για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο τα προγράμματα αρωγής του να εξυπηρετούν κατ' αρχάς την εξόφληση των ιδιωτών πιστωτών.