Ο Μενότι έγινε πριν από μερικούς μήνες ο πρώτος Αργεντινός που στη σύγκριση Πελέ-Μαραντόνα επέλεξε τον Βραζιλιάνο. Σε αυτό το σπάνιο ντοκουμέντο που αναρτήσαμε από την έκδοση του περιοδικού «Ποδοσφαιριστής», το οποίο έβγαζε τότε ο ΠΣΑΤ, υπάρχει μεταφρασμένη μια συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό kicker, όπου μιλάει για τον πιτσιρικά Ντιέγο. Έχει μεγαλο ενδιαφέρον η προσέγγιση προς τον Αστέρα που τότε δεν είχε φτάσει στο πικ του.
Ολη η Ευρώπη μιλάει για έναν μη Ευρωπαίο ποδοσφαιριστή, το νέο αστέρι της Αργεντινής, τον Μαραντόνα. Πώς τον ανακαλύψατε;
«Τον είχα δει για πρώτη φορά όταν ήταν παιδάκι, 12 χρονών. Στο διάλειμμα των δύο ημιχρόνων σε έναν αγώνα στο Μπουένος Άιρες, παίζοντας με άλλα παιδάκια της ηλικίας του έκανε ένα ‘κόλπο’ που δεν το είχα ξαναδεί ποτέ από άλλον ποδοσφαιριστή».
Τι κόλπο ήταν αυτό;
«Έριχνε με τα δυο χέρια του ψηλά την μπάλα, πίσω από την πλάτη του και την έπαιρνε στον αέρα με την πτέρνα του. Στη συνέχεια κτυπούσε, θα έλεγα καλύτερα χόρευε την μπάλα πάνω στην πτέρνα του πολλές φορές. Επίσης έκανε κι άλλες φιγούρες που μας άφησαν έκπληκτους».
Δεν είναι απαραίτητο να είναι μεγάλος ποδοσφαιριστής ένας αρτίστας της μπάλας, συμφωνείτε;
«Συμφωνώ, αλλά ο Μαραντόνα τα συνδυάζει όλα. Ρώτησα και έμαθα το όνομά του και το σημείωσα. Τον παρακολούθησα μετά σε ματς της ομάδας του και διαπίστωσα ότι είχε τα προσόντα του πραγματικά μεγάλου ποδοσφαιριστή, κυρίως την σπάνια αντίληψη της φάσης».
Ο Μαραντόνα είχε κληθεί στην Εθνική ομάδα το 1977, αλλά το 1978 δεν εμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Γιατί;
«Ήταν μόνο 16 χρονών το 1978. Αποκλείστηκε από την Εθνική και απογοητεύτηκε. Θέλησα να τον φυλάξω, για αργότερα. Αν έπαιζε στο Παγκόσμιο Κύπελλο, θα ζημιωνόταν. Για να μην τον τραυματίσω ψυχολογικά, τον άφηνα και συχνά να έρχεται και στις προπονήσεις κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Τον έπαιρνα και στα αποδυτήρια πριν τους αγώνες και έτσι τα έζησε όλα, απέκτεισε πείρα, χωρίς να έχει άμεση ευθύνη.
Η εξέλιξή του τα δύο τελευταία χρόνια με δικαίωσε. Σήμερα είναι εντάξει! Ο καλύτερος στον κόσμο. Δεν έγινε ακόμα Πελέ. Δεν έχι στο ενεργητικό του 1500 αγώνες, τρία Παγκόσμια Κύπελλα. Μπορεί, όμως, να γίνει ο νέος Πελέ».
Συγκρίνετέ τον με τον Μάριο Κέμπες.
«Ο Μάριο είναι κυνηγός, βρίσκεται παντού, είναι ένας σπεσιαλίστας με ορμή προς το αντίπαλο τέρμα, με δύναμη και για αυτό είναι μονόπλευρη. Ο Μαραντόνα είναι τεχνικώς πληρέστερoς και δημιουργικότερος. Κοιτάζει προς τα αριστερά και η μπαλιά του, προς γενική κατάπληξη, κατευθύνεται προς τα δεξιά!. Στο ποδόσφαιρο πρέπει να υπάρχει και το απροσδόκητο, ώστε να μην μπορεί να προβλέψει την ενέργεια ο αντίπαλος. Και ο Μαραντόνα κάνει διαρκώς κάτι εκπληκτικό και το απροσδόκητο. Αυτοσχεδιάζει και δίνει ποικιλία στο ρυθμό ενός παιχνιδιού. Θα μπορούσα να τον συγκρίνω με ένα όχημα που έχει πέντε διαφορετικές ταχύτητες. Ύστερα ο Μαραντόνα ξέρει μόνο ένα πράγμα. Τον άμεσο δρόμο προς το τέρμα».
Την εξέλιξη την γνωρίζουμε όλοι…
ΠΗΓΗ: Οthersidefootball.com