«Ξεκίνησα να παίζω μπάλα από την Κομουνικασιόνες του Μπουένος Αϊρες και από εκεί πήρα μετεγγραφή στην Κλουμπ Ατλέτικο Πλατένσε, με την οποία αγωνίστηκα στην Α' κατηγορία της Αργεντινής.
Ο πρώτος θόρυβος γύρω από το όνομά μου έγινε όταν σε παιχνίδι με αντίπαλο τη Ρασίνγκ Κλουμπ πέτυχα χατ τρικ. Στην Αργεντινή περίμεναν από μένα μεγάλα πράγματα, γιατί ο πατέρας μου ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Είχε ξεκινήσει κι αυτός από την Πλατένσε και στη συνέχεια έπαιξε στη μεγάλη Μπόκα και ήρθε στην Ευρώπη και αγωνίστηκε στη Μίλαν, στη Γιουβέντους, στην Τορίνο και στην Κατάνια. Ηταν μεγάλο το βάρος για μένα...
Το 1973 ο πατέρας μου ήταν στην ομοσπονδία της Αργεντινής και εκεί συνάντησε τον Φαρία, που ήθελε να πάρει ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα. Συζητήσαμε το θέμα οικογενειακώς και αποφάσισα να έρθω. Το όνομά μου ήταν Ριγκάνι Εντουάρντο, όπως και του πατέρα μου, αλλά στην Ελλάδα πήρα το επίθετο του παππού μου (Κοντογεωργάκης). Ο μπαμπάς της μητέρας μου, που την έλεγαν Μαρία, ήταν Μικρασιάτης και μετά την Καταστροφή πήγε στη Χίο. Και από τη Χίο έφτασε στην Αργεντινή, όπου παντρεύτηκε μία Ισπανίδα, ενώ δούλευε στην υπηρεσία του νερού.
Στα Γιάννενα οι φίλαθλοι με φώναζαν «λόκο» (loko), δηλαδή τρελό. Κι αυτό γιατί όταν έπαιρνα την μπάλα δεν σταματούσα και ήθελα, αν γινόταν, να μπω μ' αυτήν στα δίχτυα. Οι συμπαίκτες μου μού φώναζαν: "Μα, τι κάνεις; Είσαι τρελός; Κάνεις ντρίμπλες, θα φας πολλές κλοτσιές". Με είπαν μία φορά τρελό, με είπαν δύο, με είπαν 102 και έτσι με φώναζαν όλοι "λόκο", αφού έμαθαν την ισπανική λέξη.
Οταν ήρθα στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1973 θυμάμαι δύο πράγματα: μου έκανε εντύπωση ότι όπου πήγαινα μαζί με τους συμπαίκτες μου μας κερνούσαν και δεν πληρώναμε ποτέ. Μας είχαν αγκαλιάσει όλοι και μόνο ξένοι δεν νιώθαμε. Εντύπωση, αλλά αρνητική, μου είχε κάνει το γεγονός ότι τις δύο πρώτες χρονιές παίζαμε σε ξερό γήπεδο. Αυτό δεν το περίμενα, γιατί στην Αργεντινή όλα τα γήπεδα είχαν χορτάρι. Ημουν γρήγορος και στην αρχή δυσκολευόμουν να παίξω καλά.
Η νίκη που θυμάμαι ακόμη και σήμερα ήταν την περίοδο 1977-'78, όταν κερδίσαμε 3-2 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Χάναμε 2-0 στο ημίχρονο και στο δεύτερο πετύχαμε τρία γκολ.
Θυμάμαι τον Δομάζο, τον Ελευθεράκη, ενώ μεγάλες μορφές ήταν ο Κούδας, ο Χατζηπαναγής και φυσικά ο Δεληκάρης, τον οποίο είχα γνωρίσει προσωπικά και στην εθνική ομάδα. Είχα μόλις τρεις συμμετοχές και ενδεχομένως να είχα περισσότερες αν είχα πάρει μετεγγραφή σε μία μεγάλη ομάδα του κέντρου (Παναθηναϊκός). Τότε μου έδιναν 2 εκατομμύρια δραχμές και αν είχε γίνει η μετεγγραφή με αυτά τα λεφτά θα έπαιρνα 5-6 μεγάλα διαμερίσματα. Δεν πειράζει όμως. Και στον ΠΑΣ που έμεινα κέρδισα πολλά και δεν έχω κανένα παράπονο, παρ' ότι δημιουργήθηκε ένα θέμα προς το τέλος της καριέρας μου και πριν κρεμάσω τα παπούτσια μου στον ΠΑΣ, έπαιξα ενδιάμεσα για μία διετία στην Κέρκυρα».
Ο Εντουάρντο Κοντογεωργάκης (Ριγκάνι) γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 1949 στο Μπουένος Αϊρες. Με τον ΠΑΣ Γιάννινα αγωνίστηκε συνολικά σε 317 αγώνες και πέτυχε 91 γκολ. Ηταν μέλος της μεγάλης ομάδας που οι φίλαθλοι την ονόμασαν «Αγιαξ της Ηπείρου». Επαιξε σερί για 10 χρόνια (1973-'83), ενώ τη σεζόν 1983-'84 φόρεσε τη φανέλα της Κέρκυρας. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στον ΠΑΣ και έκλεισε την καριέρα του.
Ζει ακόμα στα Γιάννενα και έχει ακαδημία ποδοσφαίρου.