Για την επιστροφή του στον πάγκο του Παναθηναϊκού μίλησε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα.
Ο Αργεντίνος τόνισε ότι οι παίκτες του πρέπει να χαμογελάσουν ξανά, καθώς θεωρεί ότι αδικούνται με αποτέλεσμα να έχει πρόβλημα η ομάδα.
Ο νέος τεχνικός του “τριφυλλιού”, βέβαια, κατανοεί το δύσκολο έργο που ανέλαβε, αλλά διεμήνυσε στον κόσμο ότι έγινε ήδη μία δραστική αλλαγή και με υπομονή όλα θα φτιάξουν με τον καιρό.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του Ρότσα στη NOVA:
-Επιστροφή στον πάγκο του Παναθηναϊκού μετά από περίπου 13 χρόνια… Έρχονται στον νου, οι αναμνήσεις από το λαμπερό παρελθόν; Θυμίζει η επάνοδος σας στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, κάτι από την πρώτη στιγμή που αναλάβατε;
“Ναι, υπάρχουν κάποια πράγματα που μοιάζουν πάρα πολύ. Πέρασαν τα χρόνια, αλλά μοιάζουν και άλλαξαν κάποια πράγματα πάρα πολύ. Το σημαντικό για μένα είναι ότι είμαι από το 1979 στον Παναθηναϊκό και στην Παιανία από το 1982, όταν ξεκινήσαμε με το πρώτο γήπεδο και το τροχόσπιτο… Μεγάλωσα μαζί με τον Παναθηναϊκό. Πέρα από το συναίσθημα προς το σωματείο, είναι και η τρέλα που έχω με το ποδόσφαιρο εδώ και 50 χρόνια. Έρχονται στιγμές που όταν το σωματείο που σε αγκάλιασε πριν από 33 χρόνια σε χρειάζεται, δεν μπορείς να πεις όχι. Ένα σωματείο που έδωσε την ευκαιρία- σε μένα και την οικογένεια μου- να ζήσω σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου και να με αγκαλιάζει ο απλός φίλαθλος του ποδοσφαίρου.
Ίσως είμαι πιο σοφός από τότε που βρέθηκα για πρώτη φορά στον πάγκο του Παναθηναϊκού πριν από 18 χρόνια. Μεγαλώνουμε, ηρεμούμε, βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά και πέρα από αυτό νιώθω μια σιγουριά. Υπό την έννοια ότι είναι πολύ μεγάλο το επιτελείο που είναι δίπλα μου, που σε κάνει να νιώθεις πιο ασφαλής. Και εννοώ ότι ξεκινάς μια προσπάθεια δύσκολη, γιατί είναι δύσκολη η προσπάθεια, αλλά δεν ήταν όπως η προσπάθεια που έγινε πριν από 18 χρόνια, που ήταν τρία άτομα και διαφορετικό όλο το σκηνικό.
Χαιρέτισα σήμερα τον κ. Φερέιρα. Ήταν μια στιγμή δύσκολη και το λέω γιατί το έχω ζήσει… Η ζωή όμως προχωράει, αλλάζουμε σελίδα και προχωράμε. Αυτό που λέω, είναι ότι το σωματείο είναι πάνω από όλα. Γιατί αλλάζουν πρόσωπα, όμως το σωματείο μένει. Αν μπορούμε να προσθέσουμε ο καθένας μια γραμμή στην ιστορία του Παναθηναϊκού, καλό θα είναι…
Παναθηναϊκός είμαι… Το έχω πει πολλές φορές. Το 1962 έγινα φίλαθλος της Μπόκα Τζούνιορς στην Αργεντινή και την αγάπησα πάρα πολύ. Έπαιξα οκτώ χρόνια στην Νιουελς Ολ Μπόις, δεν την αγάπησα. Και έμαθα να αγαπάω τον Παναθηναϊκό, μέσα από τον Παναθηναϊκό, πριν από πολλά χρόνια. Είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ. Δεν εννοώ μόνο στην πρώτη ομάδα, αλλά γενικά στην οικογένεια του Παναθηναϊκού. Ελπίζω ότι τα πράγματα σιγά σιγά θα πάνε προς το καλύτερο, μιλώντας ποδοσφαιρικά και εύχομαι ο κόσμος να είναι κοντά στην ομάδα, να έχει υπομονή. Στις λίγες ημέρες που είμαι κοντά στα παιδιά, βλέπω καλή διάθεση και ελπίζω να υπάρχουν θετικά σημάδια μιας αλλαγής σελίδας”.
-Ήταν δύσκολη απόφαση να αναλάβετε την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού σε αυτή την φάση;
“Όχι, δεν ήταν καθόλου δύσκολη απόφαση. Εγώ δεν το ήξερα, για να μην γίνει παρεξήγηση… Ήμουν στην Παιανία στις 3 το μεσημέρι, την ημέρα που είχα την πρώτη επαφή με τον κ. Αλαφούζο και προετοιμαζόμουν για την προπόνηση με την ομάδα Νέων. Μέχρι τότε δεν το ήξερα. Υπήρχαν φήμες ότι ο Παναθηναϊκός θα διέκοπτε την συνεργασία του με τον κ. Φερέιρα, αλλά μέχρι εκεί. Ήμασταν συγκεντρωμένοι στο άλλο κομμάτι που είναι εξίσου σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, τις Ακαδημίες.
Δεν υπάρχει συζήτηση. Μου λένε πάμε μαζί; Πάμε… Άγνοια κινδύνου και πάμε… Έτσι και αλλιώς, η ζωή είναι πιο δύσκολη από αυτό που περνάμε τώρα. Και περισσότερο σε μια χώρα που περνάει και ίσως περάσει και πιο δύσκολα, απ” ότι πέρασε η πρώτη μου χώρα, η Αργεντινή κάποια χρόνια πριν και συνήλθαν. Είναι μια απόφαση καρδιάς, χωρίς κανένα ενδοιασμό. Δεν υπήρξε καν η σκέψη ότι είναι δύσκολη στιγμή. Από εκεί και πέρα, θα υπάρξουν ίσως πολλοί που θα τον δουν θετικά, ίσως υπάρξουν και κάποιοι που θα το δουν αρνητικά. Δυστυχώς καμιά φορά, άνθρωποι που συνεργαστήκαμε, είναι αυτοί που βγάζουν την χολή. Ο απλός κόσμος είναι πολύ καλός μαζί μου και δεν αλλάζει τίποτα για μένα. Είναι ακόμα ένα βήμα προς τα πάνω, για να βοηθήσω μια κατάσταση δύσκολη. Δεν έχω κανένα πρόβλημα”.
-Μαγικό ραβδάκι δεν έχετε και προφανώς δεν μπορείτε να αλλάξετε πολλά πράγματα μέσα σε λίγες ημέρες…
“Κανείς δεν έχει το μαγικό ραβδάκι. Υπάρχει ένα σκεπτικό και τίποτα άλλο. Το πρώτο μέλημα είναι να χτυπήσεις εκεί που θα σου ανοίξουν τις πόρτες και οι ποδοσφαιριστές, που στο κάτω κάτω είναι και αυτοί που θα μπουν στο γήπεδο, να νιώθουν πιο ασφαλείς και πιο χαρούμενοι. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι και ένα παιχνίδι. Πολλές φορές φορτωνόμαστε παραπάνω από ότι πρέπει, όμως αυτό δεν σε οδηγεί πάντα στον σωστό δρόμο. Με ηρεμία, με καλή επαφή και με τις σύγχρονος μεθόδους και τις προπονήσεις, νομίζω ότι έχουμε την ευκαιρία να βελτιωθούμε ως ομάδα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Ο ενθουσιασμός είναι καλό να υπάρχει, όμως δεν κρατάει πολύ… Μετά υπάρχει η δουλειά. Μπορεί ο ενθουσιασμός να κρατήσει 1-2 εβδομάδες, γι′ αυτό λέω καμιά φορά, ότι πριν από 18 χρόνια δεν υπήρχε μόνο η ψυχολογία. Αυτό υπήρξε στην αρχή, όπως και τώρα. Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει μια ομάδα σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο, μόνο με την ψυχολογία. Τότε υπήρχε μια δουλειά εις βάθος, ανάλογα με την εποχή βέβαια και έφτασε ο Παναθηναϊκός εκεί που έφτασε, μένοντας στην ιστορία. Αυτό όμως είναι μακρινό παρελθόν, δεν μπορούμε να πατήσουμε εκεί. Διασχίζουμε πλέον ένα καινούργιο μονοπάτι, που είναι πολύ δύσκολο και ανηφορικό. Το ξέρω, αλλά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα…”
-Πάντως είναι πολύ λίγες οι ημέρες μέχρι το πρώτο παιχνίδι και λογικό είναι το βάρος να πέσει στην ψυχολογία της ομάδας…
“Ναι, σε ένα κομμάτι, αλλά προσπαθούμε και με έναν άλλο τρόπο σκέψης και προπόνησης. Και εύχομαι οι αποδέκτες σε αυτή την προσπάθεια, που είναι οι ποδοσφαιριστές, να πάρουν αυτά τα πράγματα και να τα βγάλουν σιγά σιγά στο γήπεδο. Γιατί πιστεύω ότι αδικούνται οι παίκτες του Παναθηναϊκού και αδικούν το σωματείο. Ελπίζουμε να κερδίσουμε το χαμόγελο τους, γιατί το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι και μοιάζει με τη ζωή. Όταν υπάρχουν νεύρα, καμία φορά δεν αντιδράς λογικά και δεν σκέφτεσαι λογικά.
Ένα μήνυμα που θέλω να στείλω στον κόσμο του Παναθηναϊκού- και δεν ξέρω πόσοι θα είναι στο ΟΑΚΑ την Κυριακή- είναι ότι, ναι υπάρχει μια αλλαγή στον Παναθηναϊκό. Ναι, έρχεται ένα πρόσωπο που ίσως είναι αγαπητό σε αυτούς, αλλά πρέπει να έχουμε μέτρο σε όλα. Γιατί την Κυριακή θα υπάρχει παιχνίδι υπομονής, παιχνίδι που θέλουμε να περάσουμε κάποια πράγματα στους ποδοσφαιριστές και θέλω υπομονή από τον κόσμο και να το χαρούν. Ο παλμός που θα υπάρχει, να μας δώσει την ευκαιρία να ευχαριστηθούμε καλύτερα το παιχνίδι. Μην περιμένει ο κόσμος ότι την Κυριακή, επειδή γυρίσαμε σελίδα, θα παίζουμε με τρελό ρυθμό κτλ. Όχι, αυτό δεν σε οδηγεί πουθενά. Υπομονή, ξέρουμε τι κάνουμε και ελπίζουμε πως θα αρχίσει η ανάκαμψη για τον Παναθηναϊκό και ότι θα δούμε καλύτερες ημέρες”.
-Μελλοντικά τι αλλαγές χρειάζονται στην ομάδα;
“Είναι τόσο λίγες οι ημέρες που βρίσκομαι στην πρώτη ομάδα, που δεν μπορώ να σκεφτώ παραπάνω από την Κυριακή”.
-Θα υπάρξουν αρκετές αλλαγές σε πρόσωπα στην ενδεκάδα;
“Αυτοί είναι οι παίκτες του Παναθηναϊκού, με αυτούς θα δουλέψουμε. Υπάρχουν και έμπειροι και νέα παιδιά και όλοι πρέπει να είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό. Γιατί υπάρχουν εννέα παιχνίδια σε εικοσιεπτά ημέρες. Είναι πολλοί οι αγώνες. Και όλοι πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση. Ότι και αν πούμε τώρα, ίσως να μην έχουν καμία σημασία. Πολύ σημαντικό είναι να αισθανθούμε μετά το παιχνίδι, ότι κάναμε κάτι καλύτερο απ” ότι έκανε ο Παναθηναϊκός μέχρι τώρα. Αυτό θέλουμε”.
-Δουλεύατε μέχρι πρότινος με νέα παιδιά και γνωρίζετε καλά πώς να συνεχίσετε το νέο πρότζεκτ της ομάδας, που ρίχνει το βάρος στις Ακαδημίες. Υποθέτω ότι αυτό είναι το πλάνο.
“Το σημαντικότερο για μένα, είναι ότι είμαστε ένα ενιαίο πρόσωπο τώρα. Δεν υπάρχει κενό μεταξύ της πρώτης ομάδας και της Ακαδημίας. Και αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο κέρδος που υπάρχει αυτή την ώρα. Και βλέπουμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι σε θέση και μελλοντικά, να παράγει ποδοσφαιριστές με ποιότητα και ήθος. Με όλα αυτά που αρμόζουν σε ένα σωματείο όπως ο Παναθηναϊκός. Είναι μια πολύ ωραία ευκαιρία τώρα. Τι θα γίνει μετά από έξι μήνες ή οκτώ μήνες, κανείς δεν ξέρει. Εμείς ελπίζουμε ότι οι αλλαγές που θα γίνουν, θα είναι προς το καλύτερο. Το πρώτο βήμα είναι πολύ θετικό και εμείς χαιρόμαστε όταν είμαστε δίπλα σε ένα σωματείο, που είναι το σπίτι μας. Πολλές φορές λέω ότι είναι και το πρώτο σπίτι μου, γιατί περνάω περισσότερες ώρες στην Παιανία…”
-Απέναντι σας την Κυριακή, ένας πρώην παίκτης σας, με τον οποίο ζήσατε σπουδαίες στιγμές. Είναι περίεργο, που θα βρείτε τον Γιώργο Δώνη την ερχόμενη Κυριακή στον αντίπαλο πάγκο;
“Ναι, είναι λίγο περίεργο, γιατί αν κλείσεις τα μάτια σου και κοιτάξεις στο παρελθόν, θυμάσαι πολλά. Ίσως το τελευταίο που έμεινε να είναι αυτή η τρομερή κούρσα στο Άμστερνταμ. Με τον Γιώργο είμαστε φίλοι, κάνει μια πολύ καλή καριέρα ως προπονητής. Αλλά το περίεργο θα ήταν να έπαιζε ο γιός του, ο Χρήστος εναντίον του πατέρα του. Αλλά θα παίξει με την Κ20 το Σάββατο. Ίσως στο μέλλον να γίνει και αυτό. Θα ήταν περίεργο… Ο Γιώργος είναι ένα εξαιρετικό παιδί, γνωρίζει ότι τον εκτιμώ αφάνταστα. Συνεργαστήκαμε σε πολύ υψηλό επίπεδο και χάρηκα με την καριέρα που έκανε ως παίκτης και προπονητής. Θα είμαστε φίλοι μετά το παιχνίδι. Γιατί κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο καθένας κοιτάει την ομάδα του”.
-Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται βαθμούς, μετά το άσχημο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα και ο ΠΑΟΚ είναι σε καλή στιγμή. Τι παιχνίδι περιμένετε και που πιστεύετε ότι μπορεί να κριθεί η νίκη;
“Κανείς δεν μπορεί να ξέρει από τώρα, που μπορεί να κριθεί ένα παιχνίδι. Ούτε στο δικό μου επίπεδο, ούτε σε επίπεδο Premier League… Όντως παίζουμε απέναντι σε μια ομάδα, που βρίσκεται σε καλύτερη αγωνιστική θέση από εμάς. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα πριν από το παιχνίδι. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, θα προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε αυτό που έχουμε. Είναι όντως μικρό το διάστημα από τότε που ανέλαβα, όμως ελπίζω ότι αυτές οι μικρές αλλαγές, που μερικές φορές μοιάζουν μεγάλες σε μια ομάδα, να μας βοηθήσουν να είμαστε δυνατοί απέναντι στον ΠΑΟΚ. Απέναντι στον ΠΑΟΚ έχω πολύ μεγάλη προϊστορία. Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το μεγάλο χειροκρότημα, όταν βγήκα αλλαγή στο τελευταίο μου παιχνίδι στην Τούμπα. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ πιστεύω ότι με συμπαθεί, όμως είμαστε αντίπαλοι και η κάθε ομάδα θέλει να κερδίσει. Ελπίζω να πάμε καλά. Το ελπίζω…”